Net zoals Steve Earle en Reckless Kelly, andere muzikanten waarmee hij wel eens geassocieerd wordt, heeft hij een duidelijke mening over zijn land en sommige bewoners ervan.  Op "The Excitement Plan" passeren, zoals we dat van hem gewoon zijn, diverse personages de revue zoals Pittsburgh Pirates pitcher Dock Ellis, een meisje waarvan hij zegt "she looks like Booker T. and the MG's sound", foute vrienden van zijn vader (Willie Pendleton, he ran the toughest joint in Portland It was called Slick Willies) en outcasts die aan de rand van de maatschappij leven of regelmatig met de politie in aanraking komen.  Er zit heel wat ironie en sarcasme in deze plaat.  

Ik moet hier vooral aan Randy Newman denken.  Ook muzikaal is hij een beetje in zijn richting opgeschoven.  De piano komt veelvuldig aan bod.  De productie van deze plaat
is in handen van Don Was die voor een losse aanpak gekozen heeft.  Gewoon de
studio in en spontaan live alles in één keer opnemen samen met enkele bevriende muzikanten zijnde Jim Keltner op drums en Greg Leisz op steel gitaar en dobro.  Don Was heeft de baspartijen voor zijn rekening genomen.  De muzikale verpakking bestaat uit akoestische blues, countryrock, countryblues, ragtime, songwriter...  "Bring 'em home" is een anti-oorlogssong in een countrykleedje gestoken, "Don't tempt me" een rockend duet met Loretta Lynn, "Corpus Christi Bay", een uitstekende Robert
Earl Keen cover en "Greencastle blues" heeft duidelijke Randy Newman trekjes.  Een paar van zijn vorige cd's konden me maar matig bekoren maar met deze"The Excitement Plan" zit hij weer op het juiste spoor.  

Ongetwijfeld zijn beste cd in jaren.  Een "opwindend" plaatje. (BV)